Veel meer kinderen in de noodopvang terwijl al jaren duidelijk is dat die opvang ongeschikt is
Geplaatst op: 19 juli 2024 Hoort bij: Reportage, Televisie | Tags: COA, crisisnoodopvang, Jeugdjournaal, Noodopvang, reportage, vluchtelingen Een reactie plaatsenVoor het Jeugdjournaal dook ik in de wereld van de noodopvang. Jaar in jaar uit verschijnen er rapporten dat deze opvang totaal ongeschikt is voor kinderen. En wat blijkt: anno 2024 zitten er nòg meer kinderen in deze opvang. Geen 4000, zoals vorig jaar, maar dik 6000. Samen met verslaggever Bart Tuinman toog ik deze week naar Assen, en vandaag maakten we dit verhaal. Kijk & huiver.
Levensverhalen van bijzondere mensen in NRC
Geplaatst op: 1 juli 2024 Hoort bij: Krant | Tags: De Laatste Bladzijde, levensverhaal, nrc Een reactie plaatsen
Voor de rubriek De Laatste Bladzijde in NRC schreef ik in juni twee verhalen. Een eerbetoon, aldus haar broer, over de meer dan monumentale Joany Muskiet. En eentje over de pionierende politieman Wim Leeman. Van hem is trouwens de prachtige ingekleurde foto bij dit stukje. Ik vind het iedere keer weer een bijzondere, en eervolle, klus om het levensverhaal van iemand op te schrijven die er zelf niet meer is.
De laatste bladzijde in NRC
Geplaatst op: 26 maart 2024 Hoort bij: Krant, Profiel | Tags: De Laatste Bladzijde, Dit ben Ik, necrologie, nrc Een reactie plaatsen
(Foto Lotte van Stekelenburg)
Het weekendkatern van NRC werd in februari aangepast. En helaas werd toen besloten dat de prachtige rubriek Dit Ben Ik moest sneuvelen. De Laatste Bladzijde bleef wel bestaan, en daar schrijf ik nu aan mee. Zo maakte ik een necrologie over Jans Baan (97). Een bijzonder dame met een indrukwekkende geschiedenis. En daarna eentje over kunstenaar Lizan Freijsen (63); een innemende dame die op het punt stond om haar kennis en kunde te gelde te maken in New York tot het lot anders besliste.
Ik ben verrast over hoe fijn het is om dit soort verhalen te maken. En verrast ook dat ik opeens doe waar ik jaren geleden een workshop van Pulitzer prijswinnaar Jim Sheeler over volgde. Sheeler schreef fantastische necrologieën over doodgewone mensen. Ik was toen, in 2011 bij True Stories, zo onder de indruk dat ik onmiddellijk al zijn boeken kocht. Dat zaadje van toen, is eindelijk gaan ontkiemen.
