Medisch specialisten zijn niet gewend om verantwoordelijkheid te nemen bij euthanasie

Medisch specialisten spelen een marginale rol in de uitvoering van euthanasie. Ook al hebben ze vaak een langere en intensievere relatie met hun patiënten dan de huisarts. Is die marginale rol terecht? Zeker nu het aantal euthanasieverzoeken stijgt. Voor Relevant maakte ik dit verhaal. En verbaasde mij over de verbazing van de specialisten.

twitter

Euthanasie na een leven vol ontberingen

Ik schrijf niet alleen over euthanasie voor Relevant, het opinieblad van de NVVE, maar ook met enige regelmaat voor het Expertisecentrum Euthanasie. Begin dit jaar sprak ik Diny Kulderij. Kort voor zij zou overlijden. Haar leven was allesbehalve makkelijk geweest en zij zag uit naar de dood. Eindelijk geen pijn meer.

twitter

In Groot-Brittannië is er na 80 jaar discussie nog steeds geen waardig levenseinde

Barones Molly Meacher

Komende maand bestaat de Nederlandse euthanasiewet 20 jaar. Voor Relevant, het onafhankelijke kwartaalblad van de NVVE, reden om een special te maken. Ik verdiepte mij in de situatie bij onze buren aan de andere kant van de Noordzee. Tachtig jaar geleden werd daar het eerste wetsvoorstel voor euthanasie ingediend. Vele pogingen en voorstellen later, is er nog steeds niets geregeld voor mensen die hun leven op een waardige manier willen beëindigen. Ik sprak barones Molly Meacher. Zomer 2021 diende zij een wetsvoorstel voor hulp bij zelfdoding in bij het Britse Hogerhuis. Ze heeft er geen enkele fiducie in dat haar voorstel wet zal worden. Toch is ze optimistisch en overtuigd dat er een wet gaat komen. “Schotland gaat alles veranderen. Let op mijn woorden! Schotland wordt de gamechanger.” Meet Molly!

twitter

Stoppen met eten en drinken in een hospice als alternatief voor euthanasie

De twee kinderen van Theo Hillemans hebben een missie. Of liever, een opdracht. Ze moeten van hun vader vertellen over zijn waardige einde nadat hij zijn leven voltooid vond. De voormalige huisarts uit Brabant had, net zoals zijn eigen huisarts, nog nooit gehoord van de mogelijkheid om in een hospice onder medische begeleiding te stoppen met eten en drinken. Voor de 95-jarige Brabander bleek dat een goed alternatief voor euthanasie. Ik sprak zijn kinderen voor Relevant, het onafhankelijke opinieblad van de NvvE.

twitter

‘Euthanasie was altijd iets voor later’

Ans Konings is vriend van het Expertisecentrum Euthanasie. Ik interviewde haar over de dood van haar zus. Konings hielp haar met het schrijven van haar wilsverklaring. Haar zus had Alzheimer en wilde absoluut niet naar een verpleeghuis. Maar zoals vaak bij dementie, had haar zus niet goed in de gaten hoe ziek ze was. Een beroerte veranderde alles. “Vóór haar hersenbloeding was euthanasie altijd iets voor later. Voor de toekomst. Nu werd haar wens acuut”, vertelt Konings.

twitter

‘De tijd haalde ons in’

Vanaf dit najaar schrijf ik voor Relevant, het kwartaalblad van de NVVE. Mijn eerste verhaal is dat van Hanneke. Haar moeder overleed vier jaar geleden. Niet door euthanasie, zoals zij zelf wenste, maar door een belabberd uitgevoerde palliatieve sedatie. Hanneke Kwast noemt het overlijden van haar moeder ’traumatisch’, en pleit voor minder strenge zorgvuldigheidseisen voor terminale zieken die euthanasie willen.

twitter

Sunday Times pleit voor wetswijziging zodat euthanasie mogelijk wordt

In Groot-Brittannië is euthanasie onmogelijk. De Britse journalist Senay Boztas schreef vorig jaar een prachtige feature in the Sunday Times over hoe anders de situatie in Nederland is. Ze interviewde ook mij, en schreef een mooi verhaal over de dood van mijn vriend Alex. Dit weekeinde appte ze om te laten weten dat de krant plots voorstander is van een wetswijziging over euthanasie. Een doorbraak, want tot voor kort vond de krant het zelfs ingewikkeld om stukken over vrijwillige levensbeëindiging in de krant te publiceren. Volgens Boztas een gevolg van de stukken die zij vorig jaar maakte. Dat zou prachtig zijn.

twitter

Verleen euthanasie voor het te laat is

@hajo

Zelden dat een artikel mij zo van mijn stuk brengt. Maar na het lezen van het opiniestuk van psychiater Bart Chabot over euthanasie bij mensen die lijden aan dementie of ernstige psychiatrische problemen kon ik enkel schrijven.

De chef van de opinieredactie, Monique Snoeijen, zorgde dat mijn weerwoord een prachtige plek in de krant kreeg. Gezien de reacties die daarna binnenkwamen, heb ook ik een snaar geraakt. Ik hoop vooral dat de handelswijze van Alex’ huisarts een inspiratiebron voor veel van zijn collega’s mag zijn. Een dokter als Willem is namelijk goud waard.twitter


Euthanasie en dementie

Mourne Mountains

Voor Skipr en Blendle schreef ik een stuk over euthanasie bij dementie. Aanleiding waren de advertenties van verontruste artsen en de komst van de website nietstiekembijdementie.nl. Minister Schippers publiceerde een handreiking over euthanasie. Daarin staat dat mensen met ernstige dementie euthanasie kunnen krijgen, ook als ze dat zelf niet meer kunnen uiten. Er moet dan wel een wilsverklaring liggen uit de tijd dat ze nog helder van geest waren. Maar de handreiking ligt gevoelig. Tientallen artsen zijn het er niet mee eens. Niet gespeend van enig drama schrijven zij in hun advertentie: ‘onze morele weerzin om het leven van een weerloos mens te beëindigen is te groot’. Jammer, dat de artsen hun eigen rol vergeten, zo luid mijn betoog. Als ze eerlijk en duidelijk zouden zijn, hoeft een patiënt met dementie helemaal niet tot een weerloos mens te reduceren.twitter