Mooie gesprekken over de zaken die er écht toe doen: het leven zelf

@Dieuwertje Bravenboer

Voor de serie Dit ben Ik in NRC schreef ik de afgelopen weken weer een paar afleveringen. Ik sprak jager Michiel Heintz die eerlijk en open over zijn hobby spreekt. En zangeres Marlous Lazal. Zij is doodsbang dat zij net zoals haar ouders dementie zal krijgen. Die angst geeft haar levenshaast; ze wil alles doen nu het nog kan. Beide prachtige foto’s bij deze interviews zijn van Dieuwertje Bravenboer.

twitter

‘Euthanasie was altijd iets voor later’

Ans Konings is vriend van het Expertisecentrum Euthanasie. Ik interviewde haar over de dood van haar zus. Konings hielp haar met het schrijven van haar wilsverklaring. Haar zus had Alzheimer en wilde absoluut niet naar een verpleeghuis. Maar zoals vaak bij dementie, had haar zus niet goed in de gaten hoe ziek ze was. Een beroerte veranderde alles. “Vóór haar hersenbloeding was euthanasie altijd iets voor later. Voor de toekomst. Nu werd haar wens acuut”, vertelt Konings.

twitter

Euthanasie en dementie

Mourne Mountains

Voor Skipr en Blendle schreef ik een stuk over euthanasie bij dementie. Aanleiding waren de advertenties van verontruste artsen en de komst van de website nietstiekembijdementie.nl. Minister Schippers publiceerde een handreiking over euthanasie. Daarin staat dat mensen met ernstige dementie euthanasie kunnen krijgen, ook als ze dat zelf niet meer kunnen uiten. Er moet dan wel een wilsverklaring liggen uit de tijd dat ze nog helder van geest waren. Maar de handreiking ligt gevoelig. Tientallen artsen zijn het er niet mee eens. Niet gespeend van enig drama schrijven zij in hun advertentie: ‘onze morele weerzin om het leven van een weerloos mens te beëindigen is te groot’. Jammer, dat de artsen hun eigen rol vergeten, zo luid mijn betoog. Als ze eerlijk en duidelijk zouden zijn, hoeft een patiënt met dementie helemaal niet tot een weerloos mens te reduceren.twitter